piątek, 10 stycznia 2014

O sensie w wianiu


- Bo ja we wszystkim szukam sensu - oznajmił w Parku Sieleckim pan, z którym wcześniej przeprowadziliśmy typową rozmowę psiarzy czyli dwa monologi "a mój pies...". - Dobrze, że tak wieje, bo skoro nie ma mrozów, żeby tę zgniliznę przemrozić, to niech ją chociaż przewieje. I taki wiatr to ludziom głupoty z głowy wywieje.

Pomyślałam, że w sumie jest tym jakiś sens, niech wywieje różne miazmaty i głupoty.

Jednak jeśli mi wywiało głupoty z głowy, to chyba z resztkami mózgu. A poza tym przewiało ucho, od strony kaprawego oka, przez co jednostronnie ogłuchłam oraz z lekka przyślepłam, co nie należy do okoliczności ułatwiających pracę tłumacza audiowizualnego, posługującego się przecież wzrokiem i słuchem. Oraz w pewnym stopniu mózgiem, który został, jak wspomniałam, wywiany.

Żeby nie było - próbowałam walczyć. Ale mam właśnie na warsztacie program o dwóch grubych panach, którzy postanawiają się odchudzić, jedząc same dobre rzeczy. Głęboko wierzę w taką metodę odchudzania, jednak każda wzmianka o odchudzaniu powoduje u mnie napady wilczego głodu. Głodna, głucha na jedno ucho i ślepa na jedno oko, z brakiem mózgu, a w dodatku nieprzyjemnie pobudzona wyciem w kominie uznałam, że zasługuję na chorobowe. Postanowiłam dać sobie to, czego jestem warta czyli leniwie płynący czas, prokrastynację przemianowałam na slow life i jednym okiem popłynęłam w internety, by nawrzucać w ten pusty łeb.

A tam - redaktor "Ogniu-krocz-za-mną" Terlikowski rąbie siekierą (jako mężczyzna z pieńkiem) karty tarota, po jednej, oraz książkę instruktażową i ciska do kominka. No, rozumiem, czymś trzeba podtrzymać płomień domowego ogniska, tu akurat - kominka. Trochę tylko mnie zaniepokoiło jego wezwanie do powszechnego tworzenia domowych spalarni takich dzieł szatana, jak literatura ezoteryczna, z uwagi na wzmożoną emisję dwutlenku węgla do atmosfery. A mówi przecież, że to palenie to dla zdrowia.
http://wyborcza.pl/1,75478,15252613,Terlikowski_z_siekiera_i_ogniem__Tak_dziala__spalarnia.html

Następnie - księdzu jednemu spod samiuśkich Tater objawił się Baranek Boży na papierze toaletowym, co uznał za bluźnierstwo i obrazę uczuć religijnych. Jako właścicielka labradora (wprawdzie czarnego, ale zawsze) nie kupuję papieru toaletowego ze słodkim szczeniaczkiem labradorkiem na opakowaniu, cóż to za niestosowne sugestie, jakoby labradorek miał służyć do podcierania tyłka. A zresztą przecież z "Gargantui i Pantagruela" wiadomo, że najlepsza do tego celu jest gęsia szyja. Gdyż:
"Zła to praca i próżny wysiłek
Chcieć papierem czysto utrzeć tyłek"
Baranka w tym klasycznym tekście o podcieraniu zadka nie znalazłam, choć, z inwentarza żywego, wymieniono: tęgiego kocura, kurę, koguta, kurczaka, zająca, gołębia i kormorana. Nie było też szczeniaczka labradorka, ale labradorków wtedy jeszcze w Europie nie było. 
Jest taki, lokalny chyba, brand srajtaśmy - "Pupuś". To by chyba nikogo nie obrażało, choć wrażliwszych może urażać, bo bardziej toto przypomina papier ścierny, niż toaletowy. 

I jeszcze - "Piątek na ulicach Warszawy [DZIEŃ NA ŻYWO]", takie coś: "Nowy przekręt na majtki - niby do testów, a płacić trzeba". W charakterze ilustracji coś, co w swej ślepocie w pierwszej chwili uznałam za nietoperza, a okazało się być damskimi majtkami. Podpisane było nawet: "damskie majtki". Jest to opowiastka pouczająca o panu Marianie, którego niepokoi fakt, iż pewna firma, nieproszona, śle mu damskie majtki i każe sobie za nie płacić. Ale spokojnie, nie ma się co bać, może słać i tonę majtek, nie trzeba płacić ani zwracać, jak uspokaja specjalistka, nie od damskich majtek, tylko ds komunikacji Europejskiego Centrum Konsumenckiego. Nie piszą słowa o tym, czy pan Marian zastanawia się nad noszeniem owych majtek, a może to taka prowokacja genderowców? Jakby nie nosił, to będzie miał na prezenty. 

Topole na ulicy gną się straszliwie, tak się gną, że nawet cowieczorne przeloty gawronów do noclegowni dziś odbyły się bez przystanku za moim oknem, a ja się boję, że którejś się coś złamie, a wtedy przyjdą i zrobią masakrę piłą mechaniczną, bo przecież drzewa są zagrożeniem. No, to ja się pytam, gdzie tu sens w tym wianiu?