just a perfect day

Dziś był. Dzień idealny.
Tylko te ostatnie liście, błyskające na topoli.
Tylko ten koniec października.
Poza tym just a perfect day.

"The Beach Boys czekali dnia, kiedy znów pokochasz, The Beatles czekali, bo przeminą łzy, a Lou Reed czekał na swojego dilera. Stał na skrzyżowaniu 125. i Lexington Avenue i czuł się tak, jakby właśnie zdechł. W kieszeni miał 26 dolarów. Wystarczy. Czekał, bo już dłużej nie mógł. I oto nadchodzi. Ubrany na czarno, w kapeluszu. Ma towar. Będzie lepiej. Będzie dobrze. Przynajmniej do jutra, kiedy znów umrze. Pomylił się o 46 lat i osiem miesięcy."

"Taki był Lou Reed i nie ma sensu udawać, że był inny: łatwiejszy, wznioślejszy, bardziej okrzesany. Jeśli po śmierci zaczniemy go wybielać, pogrzebiemy tylko jego wspaniałe dziedzictwo. Dorobek faceta, który nie chodził na układy, nie uśmiechał się w telewizjach śniadaniowych i prawdopodobnie nie wiedział, co oznacza skrót PR. Człowieka, który dzięki swej artystycznej odwadze zdobywał najwyższe szczyty i tak imponująco się z nich strącał. Pewnie ta sama odwaga sprawiła, że zaprzyjaźnił się z Vaclavem Havlem. Pewnie ta sama odwaga sprawiła, że w swoim największym hicie śpiewał o seksie oralnym."

tu cały tekst:
http://tygodnik.onet.pl/wwwylacznie/lou-reed-nie-zyje/8qj25

To był dzień idealny. Walić koniec października i ostatnie liście na topoli.

Zdjęcie w tle z facebookowego profilu TP:

Carpe that fucking diem.